لباس های محلی استان آذربایجان غربی
استان آذربایجان غربی به دلیل دربرگرفتن دو قوم بزرگ آذری و کرد و هم چنین ایل‌ها و عشایر متعدد دارای انواع مختلف لباس‌های محلی است. با گشتی در استان آذربایجان غربی می‌توان انواع پوشش‌های محلی را در زنان و مردان مشاهده نمود. با گسترش شهر نشینی و صنعتی شدن جوامع مختلف استفاده از لباس‌های محلی کم‌کم منسوخ شده ولی هنوز هم در شهرهای کوچک و روستاها از لباس‌های سنتی استفاده می‌شود. ایلات و عشایر در این استان پایبندترین افراد نسبت به استفاده از لباس‌های سنتی هستند .
هریک از ایل‌های این استان در محاوره‌های خود اسامی مختلفی به لباس‌های خود می‌دهند ولی کلیات پوشش آن‌ها شبیه به هم است . لباس بانوان عشایری از پارچه‌های زیبا و رنگارنگ تهیه می شود که پیراهن گل‌دار و بلندی که آن‌ها می‌پوشند به نام کراس شهرت دارد. این پیراهن‌هابلند، پرچین و گشاد است و معمولا از جنس پارچه‌های مرغوب تهیه می‌شود. زنان عشایری از جلیقه‌ای روی پیراهن گل دار خود استفاده می‌کنند که به الک مشهور است و دارای رنگ‌های زنده و شادی است و زیورآلاتی به آن دوخته شده است. بانوان عشایری از نوعی شال کمر روی پیراهن‌های خود استفاده می‌کنند که به پشت بند مشهور است. آن‌ها شلوار‌های رنگارنگی را که بلند تا مچ پا است می‌پوشند که به درپا شهرت دارد و نوعی دستمال سر دارند که شلمه نام دارد.
در برخی ایل‌های این استان زنان کلاهی بر سر می‌گذارند که به تاس کلا مشهور است و دور تا دور آن ریشه‌های رنگی دارند. مردان ایلیاتی نیز از نوعی زیرشلواری استفاده می‌کنند که درپا نام دارد و از پارچه سفید تهیه می‌شود. آن‌ها نوعی شلوار از روی درپا می‌پوشند که به شالهگیل معروف است و از زانو تا مچ پا تنگ است و چاکی دارد که دکمه می‌خورد.
پیراهن مردانه آن‌ها به «کراس» شهرت دارد و «ستر» نیز یک نوع کت پشمی مردانه است که در زمستان‌ها استفاده می‌شود. آن‌هادستمال سیاه ریشه‌داری به دور کمر خود می‌بندند که به نام «پوشی» معروف است. قوم کرد نیز در این استان معمولا از لباس‌های محلی خود استفاده می‌کنند.
پوشاک مردان و زنان کرد شامل تن‌پوش، سرپوش و پاپوش می‌شود که در مراسم‌های گوناگون کار، جشن سوگواری و… با هم متفاوت است. لباس مردان کرد شامل فقیان- مچ‌پیچ – می‌شود که پارچه‌ای کتانی یا ابریشمی به رنگ سفید است که به شکل یک قیف دوخته می‌شود و به دور مچ بسته می‌شود.
چوخه (Coax) نیز نیم تنه‌ای پنبه‌ای یا پشمی است. کردها شلوار‌های گشادی می‌پوشند که دارای دم پای تنگ است و پانتول نام دارد. آن‌هاپیراهنی با آستین‌های بلند می‌پوشند که زبانه‌های آستین آن را دور مچ یا بازو می‌پیچند و شالی نیز از روی لباس‌های خود در ناحیه کمر می‌بندند.
لباس‌های مردان کرد؛ به طور معمول دارای رنگ‌های سفید، طوسی، قهوه‌ای و مشکی هستند. دستار یا کلاغه که به آن «دشلمه، مندلی،رشتی، سروین و سربند» نیز می‌گویند؛ وسیله‌ای است که مردان به جای کلاه از آن استفاده می‌کنند. لباس بانوان کرد از زیباترین لباس‌های محلی به‌شمار می‌رود. بیشتر لباس‌های بانوان کردی از رنگ‌های شاد قرمز، آبی، سبز و… تشکیل شده و از رنگ‌های شادی برخوردار است. «ماشته» (Masta) پارچه سیاه ابریشمی یک تکه‌ای است که حدود ۲ متر طول ویک ونیم متر عرض دارد که هنگام بیرون رفتن از خانه زنان به دوش می‌اندازند. شلواری همانند شلوار مردان مورد استفاده بانوان نیز قرار می‌گیرد. این شلوار را زنان کرد، به ویژه زنان روستایی، هنگام کار می‌پوشند. در سایر مواقع، زنان شلوار گشاد از جنس حریر استفاده می‌کنند. زنان کردی نیم تنه‌ای روی پیراهن خود استفاده می کنند که به «کلنجه» مشهور است. زنان کرد از نوعی کلاه نیز استفاده می‌کنند که به شکل استوانه‌ای کوتاه است و روی آن با پولک‌های رنگین تزیین می‌شود. برخی دیگر از زنان کرد نیز از نوعی روسری یا دستار استفاده می‌کنند که دارای رشته بلندی از ابریشم سیاه و سفید با ملیله‌دوزی است و به «کلکه» (Kaleka) شهرت دارد .
نوشته های مرتبط
نوشته هاي مرتبط
نظر خود را بنويسيد
پشتيباني آنلاين
